24.12.2011
Keşkeler Bile Ağlar Oldu
Hayatımızı kısıtlayan onca şeyin ardında bize gülmeyi anımsatan onca şey var.Her yoklukta bir huzur, her konuşmada bir sükut...
Oysaki ne güzeldi çocukluğum.Ne güzeldi dolu dizgin koştuğum sokaklar.Ve şimdi içimdeki çocuk bir günah gibi
arsız.Bedbin.Çaresiz.Ve KORKAK...
Keşke küçük bir çocuk olsaydım. Annemin elinden tutmak olsaydı tek derdim. Basit ama anlamlı bir oyuncağa ağlamak olsaydı tek kederim...
Bilinmezlik Duygusu
Tren rayları kavuşturur mu insanları.Ya da ayırır mı apansızın.Hep bir muamma olmuştur bu soru yıllarca yüreğimde.İçimi kemirmiş, cevabı beni benden etmiştir.
Oysa nedir insanları birbirinden ayıran, yada insanları birbirine bağlayan.Nedir yakını uzak eden, uzağı yakın eden...
Aşkın yüreğimde taslaktan öte geçemeyen yorumlardan
münezzeh olduğunu
anlıyorum şuan.Düşünüyorum.Ağlıyorum.Ve inanıyorum.
Sahi neydi aşk.Neydi bizi birine bağlayan ,neydi bizi birinden ayıran.
Ruhumun kör odalarında bir medcezir aşk.Var olan alemde nur, ağlayan gözlerimde huzur.Ve bilirim ki alınmadan girilmez o aleme destur...
19.12.2011
yüreğimin rakam dili . . .
Rakamlar neyi anımsatır hiç düşünmedim.ve de ilgilenmedim.hemen hemen herkesin bir uğurlu rakamı vardır.benim ise hiç olmadı.çünkü ben rakamı değil rakam beni bulmalı.tesadüf değil tevafuk olmalı....
Çocukluk yıllarımda uğurlu rakamın ne sorusuna hep bilmiyorum derdim.Ve derlerdi ki insan hiç uğurlu rakamını bilmez mi ?
O zamanları anımsayınca kendime hep kızarım şu soruyu sormadım diye.Sahi sen uğurlu rakamını nasıl bildin ki.....