Sahip Olunamayan Birkaç Şey Uğruna Yazdığım Birkaç Şey

Evet.Güzellik.Ben ve Göz yaşlarım iyi bilir Bu kelimeyi.Ben ağladığım zamanlarda bakarım aynaya.Çünkü sadece ağladığım zamanlarda doğruları görüyorum aynada.Ruhumun girdaplarında çıkmaza girdiğim anlarda bilirim ben bu kelimeyi.Oysaki benimde düşlerim vardı.Sadece vardı...

Evet, ağladığım zamanlarda öğrendim ben güzelliğin ne demek olduğunu.Ve ne olduğunu öğrendim ben; ağladığım zamanlarda.Tuhaf bir kelimeydi yokluğu.Okyanusun en mavi yerinde boğulmak gibiydi yüreğinde hala yaşama umudu varken.Kabullenmekti koşulsuz.Yada koşullara boyun eğmekti.

Sunt Lacrimae Errum...
Mutsuzluklarımız İçin Gözyaşlarımız Vardır...

DEVAMINI OKU

İçsel Med Cezirlerime Düşsel Analizler...

Ben aşkımı buldum. Ne yerde, ne gökte ne de ikisinin arasında bir yerde…

Gecenin bu vakti durup düşündüm. Kendi kendime konuştum; sustum, sustum, sustum.

Sonunda aşkı buldum. Ya da bulduğumu sandım. Ona bağlandım. Ona tutuldum. Ona sadakatimi sundum.  Ona boyun eğdim. Ona vuruldum...

Ve dönüp durdum. Kızdım kendime.  Anlayamama kızdım. İfşa olan aşka kapatmışım oysa kendimi. Anladım.Ağladım, ağladım...

Ve şuanda. Gecenin bu vakti. Koşarcasına kalktım ayağa. Ve gittim en yakın aynaya. Baktım, baktım, baktım. Ve ağladım. Hıçkırıklara boğuldum.

Ve o an anladım ki aşkımı buldum...

Hep benimle olan benim olan ve bir bütünüm olan....

DEVAMINI OKU

Ruhumun İzafiyetleri

Şu an hangi dilde olduğunu bilmediğim bir şarkı dinliyorum.Kim bilir ne söylüyor; ne anlatıyor.Ve yine kim bilir kim için kime yazılıyor.
Ve şarkı bitti.Durup düşündüm bir an için.Bir anlıkta olsa bedenimden ayrılıp düşündüm.Ya da öyle yapmaya çalıştım bir an içinde olsa.
Bir elma ısırdım.Kırmızı bir elma.Benliğimin yırtılmış bir sayfasında kim için yazıldığını bilmediğim bir metin buldum.Ve okudum.Ve tekrar tekrar okudum.Metinde okuduklarımı harfi harfine yazıyorum:
Kim için yazmıştın bunları? Ve yine kim için okumaya geldin ?
Ne olduğunu anlamamıştım.Birden bedenimden çok çok uzaklarda olduğumu hissettim.Bu duygu tarif edilemez di.
Ve bir an için bir sesle irkildim.Gördüklerime inanamadım.Etrafımda milyonlaca insan vardı.Ve o an anladım.
insanlar beden kisvesinden ayrılıyorlardı bir bir.Bu ölüm değil.Kesinlikle ölüm değil.Bu başka bir şey.Bambaşka bir şey.
Ve tamda şu anda o okuduğum metinde ki soruların cevabını biliyorum.
Sizler için yazdım ve sizler için okumaya geldim...
Ve o an için yıllar önce okuduğum bir romanda ki bir cümle geldi aklıma:
Günahkara lütfunu esirgeme.Bir gün onlar da sonsuz huzurun mutluluğunu tadacaklardır.

DEVAMINI OKU