Sana Senden Yakınım, Sanaysa Bedduam Son Selamım...

Şimdi ne desem ha şöyle ha böyle.Vazgeçmek zorundayım çünkü şüpheciyim.Ama ben inanmak istediğime inandım ve inanmak istediğimi sevdim.Kim ne derse desin.
Bir şafak vakti bir şarkı var şimdi aklımda.Ve dökülen bir cümle dudaklarımda :
Dios en el cielo, yo en la tierra.

Benim bedduam kısa ve özdür : Allah bildiği gibi yapsın...

Şimdi bu cümleyi yazarken çok sevdiğim ESEN ÖZYAVUZ ABLAM'ın bir dizesi geldi aklıma :

"""

Halimi anlayan yok , yaşamak ne zor iş imiş 
Halimi anlayan yok arkadaş , yaşamak hayli zor bi zanaat 
vaktimi benden çalan çok , kurtulmak ne zor iş imiş 
kurtulmak ne zor bir iş imiş , 
vaktimi benden çalan herkesten              """          Ne güzel yazmış değil mi ?

Ağlamak çok şey öğretti bana ama artık ağlamak istemiyorum.

Artık insanlardan soyutluyorum kendimi.

19 yılımın geçtiği o 9 metrekarelik odamı özledim.
Yalnızdım ama mutluydum.

Vesselam....