İntihar Eden Duygularım Ve Ben...

Ne demeli ya da nasıl başlamalı insan tuhaf cümleleri anlatmaya.Hep derler ya kelimeler boğazımda düğümleniyor diye.Hep öyle değil mi? Bunların hepsi boş sözler.İnsan bazı şeyleri anlatamayacağını anladığında aciz olduğunu değilde suçu kelimelere atıyor ya bu çok komik.Neyse.Anlatmak istediklerim başkaları değil.Sadece ben..
Bu aralar olabilir kelimesini sorguluyorum.Ne tuhaf bir kelime bu olabilir.Ne kesin olur nede kesinlikle olmaz değil.Olabilir.Evet olabilir.İnsanı mahveden şeyler ihtimaller değil midir? Artık benim olabilirlerim yok.Ve artık bu olmamalıydı demekten de bıkkınım.
Baktığım her yerde benim yapamadıklarımı yapmış insanlar görüyorum.Ve o insanlardan nefret ediyorum.Evet nefret ediyorum.Ama saygıda duyuyorum.Evet bunu da yapıyorum.
Şu cümleyi söyleyen insanlara hayranlıkla bakıyorum: 'kopsun inceldiği yerden'.Ben neden kullanamıyorum bu cümleyi.Ben neden bir anda kesip atamıyorum bazı şeyleri.Yapamıyorum, olmuyor işte.Olmuyor.

du bist min.ich bin din.