Diyemedim Ki Hiçbir Zaman...

O kadar çok isterdim ki diyebilmeyi.Haykırmak değil ki istediğim.Fısıldasam kulaklarına kafi.Sen yoksun ki.Olmayan sana nasıl olmayan bir aşkı fısıldayabilirim ki.Yok ki,yok işte.
Artık evren yok olmuş gözlerimde.Sokaklar yok,kaldırımlar yok, insanlar yok.Yok,yok ve yok.Baktığım her yer aşksızlık.Yoksunluk.Hissizlik.
Artık kendimi yetersiz hissediyorum.Siz yetersiz hissetmenin ne demek olduğunu bilir misiniz? Eminim bilirsiniz.Tabi ya siz her şeyi bilirsiniz.Siz var ya siz.
Artıkla başlayan bir cümleye daha başlıyorum müsaadenizle.Artık cümlelerim edebi kimliklerini yitirdi.Kafiyelerde sırtını döndü bana.Ahenklerimde çekti gitti.Ama siz bunu anlamazsınız.Farkettimde sürekli siz siz deyip duruyorum.Gerçekten siz kimsiniz ya.Anlıyorum siz yine psişik beynimin hayal ürünlerisiniz.
Bu yazı nereye gidiyor ya ? Konu olgusunu kaybettim.Sanırım saçmalıyorum, özür dilerim.Yalnızım işte.O kadar.Yalnızlıktan kafayı yitecek kadar yalnız...